Υπήρχε κάποτε στην πιο ψηλή βουνοκορφή ανάμεσα στα χιόνα και στα σύννεφα ένας πύργος που έμενε η βασίλισσα του χιονιού. Ήταν πολύ όμορφη , ντυμένη πάντα στα λευκά με ξανθά μαλλιά , σχεδόν διάφανη. Αλλά και η καρδια της ήταν σκληρή και ψυχρή σαν το πάγο.
Πολλοί κυνηγοί των Άλπεων είχαν ακούσει για τον πύργο και την βασίλισσα του χιονιού κι είχαν την περιέργεια να την γνωρίσουν Κάποιοι σκαρφάλωναν στις απότομες επικίνδυνες και χιονισμένες βουνοκορφές για να φτάσουν κοντά στο πύργο। Μα δεν μπόρεσαν να δουν την βασίλισσα του χιονιού Τα ξωτικά τους προλάβαιναν ,ορμούσαν και τους γκρέμιζαν στα παγωμένα βάραθρα...Αλλά και η όμορφη βασίλισσα δεν αισθανόταν κανένα οίκτο για αυτούς τους δυστυχισμένους Ποτέ δεν είχε πονέσει η ψυχρή καρδιά της...
κάποτε ένας νέος όμορφος κυνηγός αποφάσισε να δοκιμάσει κι αυτός την τύχη του. Ν ανέβει στην πιο ψηλή κορυφή των Άλπεων για να συναντήσει την βασίλισσα του χιονιού
-Μα τι πας να κανείς των συμβούλεψαν οι φίλοι του. Από όσους προσπάθησαν να φτάσουν τον πύργο δεν γύρισε κανείς….
Μα ο νεαρός κυνηγός δεν άκουσε κανένα . Έτσι ξεκίνησε ένα πρωί και άρχισε να σκαρφαλώνει τις απότομες πλαγιές και που μετά από ώρες κατάφερε να φτάσει στην πιο ψηλή κορφή . Και τότε αντίκρισαν τα μάτια του ένα λαμπρό και κάτασπρο πύργο. Ήταν ο πύργος της βασίλισσας του χιονιου! Επιτελους τον είχε βρει! Αλλά να που τον περίμενε μια ακομα ανελπιστη τύχη. Εκείνη τη στιγμή άνοιξε μια πόρτα του πύργου και βγήκε μια πεντάμορφη γυναίκα. Ήταν τόσο όμορφη που του έκοψε την ανάσα…ήταν η βασίλισσα του χιονιού
Ο νεαρός κυνηγός όταν συνήλθε κάπως από την ταραχή, από την συγκίνηση και τον θαυμασμό του, αποφάσισε να προχωρήσει μερικά βήματα ακόμα και να της μιλήσει , αλλά δεν πρόλαβε ο δυστυχισμένος। Τα εξωτικά τον πήραν είδηση όρμησαν ξαφνικά όλα κατά πανω του με άγριες κραυγές και πριν εκείνος μπορέσει να αμυνθεί τον έσπρωξαν και τον έριξαν κάτω από ένα βράχο…
Ο νέος έπεσε νεκρός.
Η βασίλισσα του χιονιού, όταν απομακρύνθηκαν τα ξωτικά προχώρησε προς το μέρος του νεκρού νέου. Έφτασε κοντά του και στάθηκε να τον κοιτάξει. Για πρώτη φορά η καρδια της δοκίμαζε την θλίψη και τον οίκτο. Για πρώτη φορά ο πόνος, αυτό το άγνωστο συναίσθημα έλιωνε τον πάγο που είχε σκεπάσει την καρδιά της.
Πόσο λυπόταν αυτό το όμορφο παλικάρι που σκοτώθηκε για χάρη της και πόσο μισούσε τα ξωτικά!!!!!
Από τα μάτια της κύλησαν για πρώτη φορά δάκρυα και σκόρπισαν πάνω στα χιονιά και στους βράχους. Αυτά τα δάκρυα έγιναν μικρά λουλουδάκια, σαν αστεράκια με ασημένια και απαλά σαν βελούδο πεταλα. Ειναι τα εντελβάις.

Από την ημέρα εκείνη χάθηκε η βασίλισσα του χιονιού, χάθηκαν και τα ξωτικά κι έγινε άφαντος ο λευκός πύργος τους .
Το μόνο που έμεινε είναι ο θρύλος του εντελβάις, του μικρού αυτού λουλουδιού που οι κάτοικοι των Άλπεων δυσκολεύονται πολύ να το βρουν γιατί λένε ότι φέρνει τύχη σε οποίον το κρατάει πάνω του…